تا 1439...

بعد از توافق اولیه میان جمهوری اسلامی ایران و گروه ۱+۵،همچنان موضع گیری  طرفین را شاهدیم . در تازه ترین اظهارات باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا اعلام کرده است که هیچگونه حق غنی سازی را برای ایرانی ها در توافق نامه را به رسمیت نشناخته ایم و ساختار  تحریم ها حفظ خواهد شد و بخش کوچکی از دارایی ها ایران به آنها باز خواهد گشت.او همچنان گفت ایران برای استفاده از انرژی صلح آمیز هسته ای نیازی به نیروگاه های اراک ، فردو، ندارد و همچنان نباید از تجهیزات جدید در نیروگاه هااستفاده کند و باید ظرف ۶ماه غنی سازی ۲۰٪را به صفر برساند.او در بخشی از سخنانش به این نکته نیز اشاره کرد که فشار تحریم ها ایرانی ها را پای میز مذاکره کشانده است.با این شرایط سئوالاتی پیش می آید که آینده ی این توافق اولیه چه خواهد بود؟ادامه ی مذاکرات چه سرانجامی خواهد داشت؟چرا طرف غربی می گوید که ایرانی ها تحت فشار تحریم به پای میز مذاکره آمده اند؟چرا یک هفته بعد از توافق ژنو ۱۷شرکت ایرانی در لیست تحریم اتحادیه ی اروپا قرار گرفت؟چرا آنها حاضر به بازگرداندن   قسمتی از دارایی های ما و لغو برخی تحریم ها شده اند؟ اما در پاسخ به این سئوالات باید گفت که ایرانی ها حاضر به عقب نشینی از حق خودشان نیستند و این که غنی سازی تعلیق شود و نیروگاه ها تعطیل شود در حد آرزو برای طرف غربی باقی خواهد ماندو ادامه ی مذاکرات در این شرایط هیچ گونه ثمره ای نخواهد داشت. اما این که آنها این جسارت را به خودشان می دهند ، بگویند که  ایرانی ها بخاطر فشار تحریم به میز مذاکره آمده اند بخاطر  موضع گیری های از جنس ضعف رئیس جمهور محترم در ایام انتخابات بود،آن موضع گیری ها در ایام انتخابات از جانب آقای روحانی و آقای ولایتی ، عده ای از مردم ایران را هم به این نتیجه رساند که تمام مشکلات اقتصادی بخاطر تحریم است و بعد از انتخابات با یک مذاکره ی ساده و دادن مقداری امتیاز تمام تحریم ها رفع و مشکلات حل خواهد شد.بعد از انتخاب آقای روحانی ،آمریکایی ها فرصت مناسبی که بدنبال آن بودند،را پیدا کردند تا حداقل بتوانند چند سالی را هم که شده جلوی پیشرفت های ایرانی ها را در زمینه ی هسته ای و اقتصادی بگیرند .همچنان که اوباما درآخرین اظهاراتش اعلام کرد که در طی یک دهه ی گذشته چنین فرصتی برای متوقف کردن پیشرفت هسته ای

ایرانی ها نداشته ایم،او همچنین اضافه کرد که در گذشته ایرانی ها علاوه بر مذاکره همزمان تجهیزات جدیدی را می ساختند و پیشرفتهایی داشتند.واگر ما الآن در چنین شرایطی هستیم حاصل آن مقاومت ها است  و اگر آن مقامت ها نبود شاید الآن ما اینچنین نمی توانستیم آنها را مجبور به پذیرش خواسته هایمان در مذاکرات بکنیم.( این نکته قابل ذکر است که اما نیت آقای روحانی و تیم مذاکره کننده خیر است،

ولی به هر حال بهترین شیوه در مقابل زور گویان مقاومت است نه ضعف و اظهار خستگی.آقای ظریف نیز به عنوان مأمور کارش را انجام می دهد و نباید به تعبیر رهبری از آنها به عنوان سازش کار یاد شود، وشاید فقط بهتراست آقای رئیس جمهور به جای دل بستن به مذاکره با طرف غربی و اروپایی،از ظرفیت های فراوان داخل کشور استفاده کند). واینکه طرف مقابل حاضر به لغو برخی تحریم ها و برگرداندن اندکی از دارایی های ما شده است ،شاید این یک حربه برای تحت تأثیر قرار دادن طبقه ی متوسط جامعه ی ایرانی باشد . اما نکته ی دیگر در این باره اینست که چه طرف مقابل بخواهد چه  نخواهد ،اقتصاد ایران نقش مهمی در دنیا دارد و این چند سال که تحریم ها شدت گرفت کشورهایی که قبلاْ با ایران دادو ستد داشتند ،به شدت متضرر شدند و نتایج همکاری نداشتن با ایران را در این چند سال، به وضوح داریم می بینیم و کشورهای اروپایی برای ادامه ی حیات به ارتباط با بازار ایران نیز نیاز دارند و این شاید دیگر به مذاکره ربط نداشته باشد و نتیجه ی مذاکره هر چه که باشد آنها به همکاری اقتصادی با ایران نیاز مندند و فقط میخواهند اینگونه القا کنند که بخاطر پایبندی به توافق اولیه اجازه ی همکاری به شرکت های معتبر با ایران داده شده است . واینکه چرا آنها یک هفته بعد از توافق ۱۷شرکت ایرانی را

رسماْ تحریم کردند،بر میگرد به اینکه آنها در کارشان هیچگونه صداقتی ندارند و فقط به دنبال به کرسی نشاندن حرف خودشان هستند.(این تحریم ها مربوط به قبل از توافقات بوده است ، اما یک هفته بعد ازتوافق دستور اجرایی شدن آن داده شده است).با این شرایط میتوان به این نتیجه رسید که توافق ژنو برایما دستآورد چندان مهمی نیست که بخواهیم برایشجشن بگیریم و ادامه آن نیز با این شرایط نتیجه ای

نخواهد داشت. بحث هسته ای فقط یک بهانه است و خواسته ی آنها تنها تغییر نظام ایران است و اگر د رقضییه ی هسته ای امتیاز مهمی به آنها داده شود تازه شروع مشکلات ما خواهد بود و اگر در این شرایط د وباره بخواهیم به مقاومت روی بیاوریم شاهد ایجاد تنش از طرف حامیان داخلی آنها خواهیم بود که دراین چند وقت اخیر جان دوباره ای گرفته اند،وشاید،شاهدیک فتنه ی دیگر باشیم و شاید هم دارد بهانه ییک جنگ منطقه ای بزرگ فراهم میشود.