تا 1439...

روزنامه ایران که از حامیان دولت اعتدال به حساب می آید ، در اقدامی بی شرمانه با چاپ داستانی خیالی بصورت موذیانه به رهبر انقلاب توهین نمود.ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ در ویژه نامه ایران ٧ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ ﺳﻮﻡ ﺷﻤﺎﺭﻩ 28 ﺑﻬﻤﻦ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺘﻮﻥ ﺑﺮﺵ ﺭﻭﺯ، ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻮﺗﺎﻩ، ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻌﻈﻢ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﺭﺍ ﺗﻠﻮﯾﺤﺎ، ﻏﺎﺻﺐ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻭ ﻣﺘﻮﻫﻢ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﺭﻓﻊ ﺣﺼﺮ ﺳﺮﺍﻥ ﻓﺘﻨﻪ ﺷﺪ .ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﻓﺮﺩﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻟﯿﻠﯽ ﻣﺸﺮﻗﯽ ﮐﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﻧﺎﻣﯽ ﻣﺴﺘﻌﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﻥ ﻓﺘﻨﻪ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺳﻪ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﻗﻔﺲ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .با عرض پوزش این مطلب جهت تنویر افکار عمومی عیناً منتشر می گردد:

ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻ

ﻟﯿﻠﯽ ﻣﺸﺮﻗﯽ/ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻ، ﺁﺩﻡ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺑﻮﺩ . ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﯽﺩﯾﺪﯾﻢ، ﮔﺎﻫﯽ ﻭﻗﺖﻫﺎ ﮐﻪ ﺗﻮﯼ ﺣﯿﺎﻁ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯽﮐﺮﺩﯾﻢ، ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﮐﺮﺩ . ﺳﺮﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮﺩﺍﻧﺪﯾﻢ، ﺩﯾﮕﺮ ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻧﺒﻮﺩ .ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ، ﺯﯾﺮﺯﻣﯿﻦ ﺑﻮﺩ، ﺍﻭ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮ ﻣﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮﺩ . ﺳﺮ ﻭ ﺻﺪﺍﯼ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻧﻤﯽﺷﻨﯿﺪﯾﻢ، ﮔﺎﻫﯽ ﻓﻘﻂ ﺻﺪﺍﯼ ﻋﺼﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﻣﯽﺷﻨﯿﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﯽﺯﺩ ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً ﻣﻨﻈﻮﺭﺵ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺎ ﮐﻤﺘﺮ ﺳﺮ ﻭ ﺻﺪﺍ ﮐﻨﯿﻢ . ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻ ﻓﮑﺮ میکرﺩ ﻣﺎ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﯿﻢ، ﺍﻣﺎ ﭘﺪﺭ میگفت ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺑﺎﻻﯾﯽ ﻓﻘﻂ ﺗﻮﻫﻢ ﺩﺍﺭﺩ؛ ﻣﺎﺩﺭ ﻫﻢ ﺣﺮﻑﻫﺎﯼ ﭘﺪﺭ ﺭﺍ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﻣﯽﮐﺮﺩ ﻭ میگفت ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﻫﻢ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﻣﻮﻗﻊ ﺛﺒﺖ ﺳﻨﺪ ﮔﻮﯾﺎﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻ ﺍﻣﻀﺎﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺣﺎﻻ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﻣﺎﻟﮏ ﺗﻤﺎﻡ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽﺩﺍﻧﺴﺖ .ﻣﺎ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺯﯾﺎﺩ ﭼﯿﺰﯼ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺳﻨﺪ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﮎ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﯿﻢ؛ ﺍﻭﺍﯾﻞ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺑﺎﻻ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻑﻫﺎ ﻧﻤﯽﺯﺩ، ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﻪ ﻣﺎﺳﺖ، ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﺎﺧﺘﯿﻢ . ﺍﻣﺎ ﮐﻢﮐﻢ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻃﻠﺐ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻃﻮﺭﯼ ﻧﮕﺎﻫﻤﺎﻥ ﻣﯽﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺗﻮﯼ ﺩﻟﻤﺎﻥ ﺁﺷﻮﺏ ﺑﻪ ﭘﺎ ﻣﯽﺷﺪ .ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻ ﺁﻣﺪ ﺗﻮﯼ ﺣﯿﺎﻁ ﻭ ﺳﻪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﭘﺮﻧﺪﻩﻫﺎﯼ ﺣﯿﺎﻁ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺗﻮﯼ ﻗﻔﺲ ﻭ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ ﺭﻓﺖ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻ .ﻣﺎ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻭ ﺗﻮﯼ ﺩﻟﻤﺎﻥ ﺁﺷﻮﺏ ﺑﻮﺩ . ﺣﻮﺍﺳﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺯﯾﺎﺩ ﺗﻮﯼ ﺣﯿﺎﻁ ﺁﻓﺘﺎﺑﯽ ﻧﺸﻮﯾﻢ . ﺑﻌﺪ ﻫﯽ ﺳﺮﮎ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﻗﻔﺴﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ .ﭘﺪﺭ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﺑﯿﺨﻮﺩﯼ ﺗﻼﺵ ﻧﮑﻨﯿﺪ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﺁﻥﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ . ﻣﺎﺩﺭ ﻫﻢ ﻣﯽﮔﻔﺖ، ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﻻ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺑﺎﻻﯾﯽ ﺳﺮ ﺑﺰﻧﺪ،ﺩﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﻗﻔﺲ ﺭﺍ ﺑﺎ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺗﯿﺮﻩﺍﯼ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﺎﻫﯽ
ﺑﻪ ﺁﻥﻫﺎ ﻏﺬﺍ ﻣﯽﺩﻫﺪ . ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭ ﭘﺮﺳﯿﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺁﯾﺎ ﭘﺮﻧﺪﻩﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻧﻪ . ﻣﺎ ﺩﻟﻤﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻥﻫﺎ ﭘﺮ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ . ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺑﺎﻻﯾﯽ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻧﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﮐﻪ ﺁﻥﻫﺎ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺣﺘﯽ ﺩﺳﺘﻤﺎﻝ ﺗﯿﺮﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﻗﻔﺲ ﺑﺮﻧﻤﯽﺩﺍﺷﺖ .ﺍﻭﺍﯾﻞ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮﺩﯾﻢ ﺧﻮﺩﺵ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﺁﻥﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯽﺁﻭﺭﺩ ﺍﻣﺎ ﺧﺒﺮﯼ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﻧﺸﺪ . ﺣﺎﻻ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺑﺎﻻﯾﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺁﻥﻫﺎ ﭘﺮﯾﺪﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ .ﻣﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﻓﮑﺮ ﺭﺍ ﻣﯽﮐﺮﺩﯾﻢ .ﺍﻣﺎ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ، ﺁﻥﻫﺎ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻟﯽﺑﺮﺍﯼ ﭘﺮﯾﺪﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺑﺎﻻﯾﯽ، ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﺷﺐﻫﺎ ﺗﻮﯼ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍﻩ ﻣﯽﺭﻭﺩ ﻭ ﺻﺪﺍﯼ ﻗﺪﻡﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﻣﯽﺷﻨﻮﯾﻢ . ﭘﺪﺭ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﻧﻤﯽﺁﻭﺭﺩ .ﺍﻣﺎ ﻣﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﭘﺮﻧﺪﻩﻫﺎﯼ ﺗﻮﯼ ﻗﻔﺲ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ/