تا 1439...

در گفتگوهای روزمره ما از جملات و کلماتی استفاده می کنیم که بعضی از آنها شرک آلود و کفر آمیز است ، برخی از این اصطلاحات را با هم مرور

می کنیم.

1- خدا بد نده: این کلام در برخورد با افراد مریض یا کسانی که به مشکلی بر خورده اند مطرح میگردد، در حالی که این کلام اهانت به پروردگار

است. زیرا خداوند در قرآن فرموده:هیچ خوبی و بدی بشما نمی رسد مگر از ناحیه ی خود شما(و بخاطر اعمالتان).خدا هیچ وقت به کسی بد

 نمی دهد و اگر  ما چنین کلام را بگوییم یعنی اینکه ما خدا را ظالم بحساب آورده ایم در حالی که خودش در قرآن می فرماید:

(ذلک بِما قَدَّمَت اَیدیکم وَ انَّ اللهَ لَیسَ بِظلّامٍ لِلعبید) [آل عمران (3), 182] معنای آیه این است که اینها به دست و اختیار خودتان به وجود آمده

است نه به دست خدا که اگر به دست خداوند باشد, ظلم به شمار می آید؛ یعنی کسی کاری را مرتکب شود و عذاب را دیگری متحمل گردد, خدا

 کار را انجام دهد ولی عذاب را بر بنده نازل کند‍ ، و در ادامه می فرماید (وَانَّ اللهَ لَیسَ بِظلّام للعبیدِ) یعنی باید بدانید خدا هرگز به بندگان خود ظلم

 نمی کند.

پس بهتر است بگوییم ، خدا بهتون سلامتی بده یا بگیم چی شده؟


2-جوان ناکام: این اصطلاح عامیانه برای جوانهایی بکار می رود ، در حالیکه ازدواج کام حقیقی انسان نیست ، که اگر ازدواج نکرد به او بگوییم ناکام.

بلکه کام حقیقی انسان رسیدن به مقام بندگی خداست و استفاده ی خوب کردن از عمر و فرصتی که خدا به او داده است.

در قرآن خداوند می فرماید:

فَمَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلاً صالِحًا وَ لا یُشْرِکْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا.
پس هر کس به دیدار پروردگارش امید دارد، باید کار شایسته انجام دهد و هیچ کس را در عبادت پروردگارش شریک نکند.آیه 110 سوره کهف

از ظاهر این آیه درمی یابیم که مقامی با نام قرب و نزد خدا بودن (عنداللّه)، کمال نهایی انسان است. چه بسا افرادی که ازدواج کرده اند و فرزاندان

 زیادی هم دارند ، اما ناکام از دنیا رفته اند. اگر ما بپذیرم افراد ازدواج نکرده ناکام از دنیا رفته اند،پس شهدایی هم که ازدواج نکرده اند ناکام

 بوده اند.پس با این فرموده خدای متعال چه کنیم که فرمود:

وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فی سَبیلِ اللّهِ أَمْواتًا بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ.
هرگز گمان مبر کسانی که در راه خدا کشته شده اند، مردگانند، بلکه آنان زنده اند و نزد پروردگارشان روزی داده می شوند.آیه 169 آل عمران

3-عیسی به دین خود ، موسی به دین خود: این جمله ی صحیحی نیست، زیرا بین پیامبران خدا هیچ اختلافی نبوده و همه دارای عقیده ی

یکسانی بوده اند. به آیه ی 13 سوره ی شوری توجه کنید:

 شرع لکم من الذین ما وصى به نوحا و الذى اوحینا الیک و ما وصینا به ابراهیم و موسى و عـیسى ان اقیموا الدین و لا تتفرقوا

برایتان از دین همان را تشریع کرد که نوح را بدان توصیه فرمود، و آنچه ما به تو وحـى کـردیـم و بـه ابـراهـیـم و مـوسـى و عیسى توصیه نمودیم این بود که دین را بپا بـدارید، و در آن تفرقه نیندازید.

انبیایى که بعد از نوح (علیه السلام ) و تا زمان ابراهیم (علیه السلام ) مبعوث شـدنـد، هـمـه پـیـرو شـریـعـت نـوح بـوده انـد، و انـبـیـایـى

 کـه بـعـد از ابـراهـیـم و قـبـل از مـوسى مبعوث شده بودند، تابع و پیرو شریعت ابراهیم بودند، و انبیاء بعد از مـوسى و قبل از عیسى پیرو

 شریعت موسى، و انبیاء بعد از عیسى تابع شریعت آن جناب بوده اند.

4- ولش کردی به امان خدا:این جمله ی کفر آمیز است، زیرا اگر کسی مال یا فرزند خود را به امان خدا بسپارد که غمی نیست.

و من یتوکل علی الله فهو حسبه(هر که بر خدا توکل کند او برایش بس است). بهتر است بگوییم ولش کردی به حال خودش.

5-انسان جایز الخطاست:این حرف نیز غلط است زیرا انسان برای خطا کردن آزاد نیست. آیه 49 سوره کهف می فرماید:

لا یُغادِرُ صَغِیرَةً وَ لا کَبِیرَةً إِلَّا أَحْصاها (این نامه عمل هیچ گناه کوچک و بزرگى را فرو- گذار نکرده مگر اینکه به شماره در آورده است).

منظور از خطا همان گناهان صغیره است که خداوند در قرآن فرموده آن را هم به حساب می آوریم ، اگر ما برای خطا کردن آزاد بودیم و جایز الخطا،

دیگر معنی نداشت که خداوند آنها را هم به حساب بیاورد.انسان ممکن الخطاست، ممکن است که خطا بکند.

6-ما هرچی داریم از شما داریم:این اصطلاح زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که بخواهیم از کسی تعریف کنیم یا از او تشکر کنیم. ما هر چه داریم

 از جانب خداست و بقیه وسیله هستند.

قُلْ مَن یَرْزُقُکُم مِّنَ السَّمَاءِ وَالأَرْضِ أَمَّن یَمْلِکُ السَّمْعَ والأَبْصَارَ وَمَن یُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَیُخْرِجُ الْمَیَّتَ مِنَ الْحَیِّ وَمَن یُدَبِّرُ الأَمْرَ فَسَیَقُولُونَ اللّهُ فَقُلْ

 أَفَلاَ تَتَّقُونَیو31-سوره ی یونس- فَذَلِکُمُ اللّهُ رَبُّکُمُ الْحَقُّ فَمَاذَا بَعْدَ الْحَقِّ إِلاَّ الضَّلاَلُ فَأَنَّى تُصْرَفُونَ ‏32-سوره ی یونس

بگو: «چه کسی شما را از آسمان و زمین روزی می دهد؟ یا چه کسی مالک ( و خالق ) گوش و چشمهاست؟ و چه کسی زنده را از مرده ، و مرده را از زنده بیرون می آورد؟ و چه کسی امور ( جهان ) را تدبیر می کند؟» بزودی ( در پاسخ ) می گویند: «خدا» ، بگو: «پس چرا تقوا پیشه نمی کنید ( و از خدا نمی ترسید ) ؟! -31 = آن است خداوند ، پروردگار حقّ شما ( دارای همه این صفات ) ! با این حال ، بعد از حق ، چه چیزی جز گمراهی وجود دارد؟! پس چرا ( از پرستش او ) روی گردان می شوید؟! -32

بهتر است بجای این اصطلاح از دست شما درد نکنه و تعریفات معمولی استفاده کنیم.

7- بدعت خوبی گذاشته شده است: این اصطلاح زمانی استفاده میشود که اتفاق تازه ای یا کار تازه ای در جایی یا توسط گروهی یا فردی انجام

می پذیرد که کاملاً اشتباه است. زیرابدعت در لغت عبارت است از: تازه، نو، جزء نوى که بى سابقه و بدون الگو درست شده باشد. و اگر کاری که

ما می کنیم بدون سابقه باشد و منطبق با شریعت و دین هم  نباشد ، آن وقت اسمش بدعت است ولی نه بدعت خوب بلکه بدعت بد و بدعت هم

 حرام است. ولی اگر این کار منطبق با شرع و دین باشد مطمئناً در تاریخ سابقه داشته و بی سابقه نبوده و جزو سنت های الهی بوده ، پس این

میشه سنت نه بدعت،که فبلاً سابقه داشته و کم کم از یاد رفته و الآن در یک جایی یا در یک مکانی توسط فرد یا گروهی دوباره احیا ء شده است.

 بدعت یعنی آن چیزی که جزء دین نیست ولی نام دین به خودش گرفته است و مردم خیال می کنند مال دین است.

پیامبر خدا فرمود: «عمل قلیل فی سنة خیر من عمل کثیر فی بدعة؛ عمل اندکى که با سنت همراه باشد بهتر است از عمل بسیار که با بدعت»