تا 1439...

براى امیر المومنین علیه السلام نامه‏ اى از معاویه رسید حضرت مهر نامه را شکست و قرائت کرد: از طرف امیر المومنین و خلیفة‏ المسلمین، معاویه بن ابى سفیان براى على: اى‏ على! در جنگ جمل هر چه خواستى با ام المومنین‏ عایشه و اصحاب رسول خدا طلحه و زبیر کردى‏.اکنون مهیاى جنگ باش!!

حضرت جواب نامه را اینگونه نوشت:
 از طرف عبدالله تو به ریاست‏ مى نازى و من به بندگى خداوند من آماده جنگ‏ هستم به همان نشان که:
" انا قاتل جدک و عمک و خالک "

من همان قاتل پدربزرگ و عمو و دایى تو هستم "
سپس نامه را مهر و امضاء فرمود و از شاگردانش که در محضرش بودند، پرسید:

  کیست که‏ این نامه را به شام ببرد ؟ کسى جواب نداد.دوباره حضرت سوالش را تکرار فرمود و این بار طرماح از میان جمعیت برخاست و عرض کرد.على‏ جان! من حاضرم‏ حضرت ضمن اینکه او را از متن‏ تند نامه آگاه کرد، فرمود:طرماح! به شام که‏ رفتى مواظب آبروى على باش‏ طرماح گفت: " سمعا و طاعة"‏ آنگاه نامه را گرفت و بسوى شام حرکت کرد.
معاویه در باغ قصرش بود که عمرو عاص خبر رسیدن‏ یکى از شاگردان على را به او رساند  معاویه‏ فورا دستور داد
که بساطى رنگین پهن کنند تا شکوه آن طرماح را تحت تاثیر قرار بدهد و او را به لکنت بیندازد.
دستور انجام شد طرماح وقتى‏ وارد شد و آن فرشهاى رنگین و بساط مفصل را دید ، بى اعتناء با همان کفشهاى خاک آلوده اش قدمها را بر فرشها گذاشت، خود را به معاویه رساند و همانطور
که او بر مسندش لمیده بود، طرماح نیز لم داد و پاهایش را دراز کرد اطرافیان معاویه‏ به طرماح اعتراض کردند که " پاهایت را جمع کن "

اما او گفت: تا آن مردک ( معاویه ) پاهایش را جمع نکند، من هم پاهایم را جمع نخواهم کرد،عمرو عاص به معاویه در گوشى گفت:
این مردى‏ بیابانیست و کافیست که تو سر کیسه ات را کمى شل‏ کنى تا او رام بشود و لحنش را هم عوض کند معاویه ضمن اینکه دستور داد تا سى هزار درهم‏ پیش طرماح بگذارند، از او پرسید:از نزد که‏ به خدمت که آمده اى؟

طرماح گفت : از طرف خلیفه‏ برحق
اسدالله
عین الله
اذن الله
وجه‏ الله
امیر المومنین على بن ابیطالب
نامه اى‏ دارم براى:
امیر زنازاده
فاسق فاجر ظالم خائن
معاویة بن ابى سفیان‏
معاویه ناراحت از اینکه‏ سى هزار درهم نیز نتوانسته است که این شاگرد على علیه السلام را ساکت کند

گفت: نامه را بده ببینم
طرماح گفت: روى پاهایت مى ایستى، دو دستت را دراز میکنى
تا من نامه على علیه‏ السلام را ببوسم و بتو بدهم.معاویه گفت: نامه‏ را به عمرو عاص بده‏ 
طرماح گفت: امیرى که ظالم‏ است ، وزیرش هم خائن است و من نامه را به خائنى‏ چون او نمیدهم.
معاویه گفت: نامه را به یزید بده‏.طرماح گفت: ما دل خوشى از شیطان نداریم‏ چه رسد به بچه اش‏.معاویه پرسید: پس چه کنیم؟
طرماح گفت : همانکه گفتم‏.

بالاخره معاویه نامه‏ را گرفت و خواند بعد هم با ناراحتى تمام کاتبش‏ را احضار کرد تا جواب نامه را اینگونه بنویسد:
"على! عده لشکریان من به عدد ستارگان آسمان‏ است‏ مهیاى نبرد باش. □○ طرماح برخاست و گفت:
من خودم جواب نامه ات را مى دهم‏ على علیه‏ السلام خود به تنهایى خورشیدیست که ستارگان تو در برابرش نورى نخواهند داشت‏ سپس خواست برود که معاویه گفت :
طرماح! سى هزار درهمت
را بردار و سپس برو، اما طرماح بى اعتناء به‏ حرف معاویه و بدون خداحافظى راه کوفه را در پیش‏ گرفت‏
معاویه رو به عمرو عاص کرد و گفت:
حاضرم‏ تمام ثروتم را بدهم تا یکى از شما به اندازه‏ یک ساعتى که این مرد از على طرفدارى کرد، از من‏ طرفدارى کند.
عمرو عاص گفت:
بخدا اگر على به‏ شام بیاید، من که عمرو عاصم نمازم را پشت سر او میخوانم اما غذایم را سر سفره تو میخورم.

 ‏منبع :

 از کتاب الإختصاص صفحه ۱۳۸- با اندکی تلخیص و تصرف