تا 1439...

«زنی در کعبه طواف می کرد و مردی هم پشت سر آن زن می رفت.آن زن دست خود را بلند کرده بود که ناگهان آن مرد دستش را به روی بازوی آن زن گذاشت!

خداوند نیز دست آن مرد را به بازوی آن زن چسبانید. و در همان حالت نگه داشت!

مردم جمع شدند،حتی رفت و آمد قطع شد.کسی را به نزد امیر مکّه فرستادند و جریان را گفتند. او علما را حاضر نمود،و مردم هم جمع شده بودند که چه حکم و عملی نسبت به این خیانت و واقعه کنند،متحیر شدند!

امیر مکه گفت:آیا از خانواده ی پیامبر(ص)کسی هست؟

گفتند:حسین بن علی (ع)اینجاست. امیرِِ مکه حضرت را خواست و حکم را پرسید.

حضرت اول رو به کعبه نمود و دستهایش را بلند کرد و مدتی مکث فرمود: و بعد دعا کرد. و از خداوند،برای آن مرد طلب استغفار کرد. سپس آمد دست آن مرد را با معجزه ی امامت خود، از بازوی آن زن جدا نمود.

امیر مکه گفت:ای حسین، او را شلاق نزنم؟امام گفت:نه.»

این احسانی بود که حضرت نسبت به ساربان کرد.

اما همین ساربان در عوض خوبی و احسانِ حضرت،در تاریکی شب یازدهم محرم،به خاطر گرفتن انگشتر،دست حضرت را قطع کرد...!

منبع:رهنمای سعادت،ج1،ص36/شجره ی طوبی ،ص422