تا 1439...

وقایع روز عاشورای محرم سال 61هجری

یکی از اهل کوفه روایت کرده است : «من ندیدم کسی را که فرزندان و یارانش کشته شده باشد اما اینگونه شجاع و پر جرأت باشد.

مردان سپاه بر او می تاختند اما او با شمشیر بر آنان حمله می کرد و نزدیک به 2000 نفر از سپاه یزید را کشت.
 تا اینکه به فرمان عمر سعد لشکریانش ازهمه سو به امام (علیه السلام) حمله کردند.

 در این لحظه یکی از دشمنان سنگی زد که به پیشانی حضرت اصابت کرد و خون بر صورت وی جاری شد.
امام خواست آن خون را پاک کند که تیری سه شاخه و زهر آلود بر سینه و قلب حضرت نشست...

امام فرمود : «بسم الله و بالله و علی ملة رسول الله» و سر به سوی آسمان بلند کرد و فرمود : « خدایا تو می دانی این قوم مردی را می کشند که روی زمین پسر پیغمبری غیر از او نیست».

 آنگاه تیر را گرفت و از پشت بیرون کشید، خون مانند ناودان بیرون جست، پس امام دست خود را از آن خون پر کرد و به سوی آسمان پاشید.

حاضران می گویند حتی یک قطره از آن خون به زمین برنگشت و از آن لحظه، آسمان کربلا سرخ شد...

سپس دوباره دست خود را از آن خون پر کرد و صورت و محاسن خویش را با آن آغشته نمود..

 «زرعه بن شریک» به حضرت نزدیک شد و شمشیری به دست چپ آن حضرت زد. سپس شخصی دیگر، از پشت، تیغ بر شانه امام (علیه السلام) وارد آورد.

هرکه با هرچه در دست داشت حضرت را میزد که حضرت از شدت آن ضربات، با صورت بر خاک افتاد...

امام افتان و خیزان بود ؛ گاه به مشقت از جای برمی خاست ولی دوباره بر زمین می افتاد ...

 امام در گودال قتلگاه افتاد و واپسین راز و نیاز خود با خدای خویش را آغاز کرد...
 هر چه می گذشت زیباتر و برافروخته تر می شد...

یکی از راویان نوشته است: «به خدا قسم ، هیچ کشته به خون آغشته ای را نیکوتر و درخشنده روی تر از حسین ندیدم. ما برای کشتن وی رفته بودیم ولی رخسار و زیبایی هیئت او،اندیشه قتل وی را از یاد من برد...
 
شمر بر سر یارانش فریاد کشید:«چرا این مرد را منتظر گذاشته اید؟!»
آنگاه خود تیغ به دست گرفت و به همراه سنان برای بریدن سر مطهر امام (علیه السلام) رهسپار شد ...

 اعمال روز عاشورا

1خواندن زیارت عاشورا

2 عدم اشتغال به کارهای دنیا

مشغول کارى از کارهاى دنیا نگردند و از براى خانه خود چیزى ذخیره نکنند

3 مشغول گریه و اقامۀ عزا [دسته جات سینه زنی]

مشغول گریه و نوحه و مصیبت باشند و تعزیت امام حسین(ع) را اقامه نمایند و به ماتم اشتغال نمایند به نحوى که در ماتم عزیزترین اولاد و اَقارب خود اشتغال مى نمایند.
[امام خمینی:  تکلیف مردم است دسته ‏هاى شکوهمند بیرون بیاورند. دسته‏ هاى سینه زن شکوهمند؛ صحیفه امام/100]

4 لعن بر قاتلان حضرت

هزار مرتبه لعن بر قاتلان آن حضرت: اَلّلهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ الْحُسَینِ(ع)

5 تعزیت گفتن به یکدیگر

اَعْظَمَ اللّهُ اُجُورَنا وَاُجورَکمْ بِمُصابِنا بِالْحُسَینِ عَلَیهِ السَّلامُ وَجَعَلَنا وَاِیاکمْ مِنَ الطّالِبینَ بِثارِهِ مَعَ وَلِیهِ الاِْمامِ الْمَهْدِىِّ مِنْ الِمُحَمَّدٍ عَلَیهِمُ السَّلامُ
ترجمه: بزرگ گرداند خدا پاداش ما و شما را در سوگواریمان براى حسین(ع) و قرار دهد خداوند ما و شما را از خون خواهانش به همراه ولیش امام مهدى(عج) از خاندان محمد علیهم السلام

6 مقتل بخوانند و یکدیگر را بگریانند
در روایت است که اولین چیزی که در ملاقات حضرت خضر(ع) و موسی(ع) اتفاق افتاد، این بود که حضرت خضر بلاهایی که بر آل محمد وارد میشود را خواند، پس هر دو به شدت گریستند.

7 آب دادن
هرکس نزد قبر حسین(ع) باشد و به مردم آب دهد، مثل کسى باشد که لشکر آن حضرت را آب داده باشد و با آن جناب در کربلا حاضر شده باشد.

8امساک تا عصر و افطار با غذای اهل مصیبت

شایسته است که شیعیان در این روز امساک کنند از خوردن و آشامیدن بى آنکه قصد روزه کنند و در آخر روز بعد از عصر افطار کنند به غذایى که اهل مصیبت مى خورند مثل ماست یا شیر و امثال آنها نه مثل غذاهاى لذیذه

9 هئیت صاحبان مصیبت
لباس تمیز بپوشند و بندها(ی لباس) را بگشایند و آستین ها را بالا کنند به هیئت صاحبان مصیبت.

 حدیث امام رضا(ع) در آداب روز عاشورا

از حضرت امام رضا(ع)منقول است که هر که ترک کند سعى در حوائج خود را در روز عاشورا و پى کارى نرود حق تعالى حوائج دنیا و آخرت او را برآورد، و هرکه روز عاشورا روز مصیبت و اندوه و گریه او باشد حقّتعالى روز قیامت را روز فَرَح و سُرُور و شادى او گرداند و دیده اش در بهشت به ما روشن گردد و هرکه روز عاشورا را روز برکت نامد و از براى منزل خود در آن روز چیزى ذخیره کند خدا آن ذخیره را براى او مبارک نگرداند و در روز قیامت با یزید و عُبَیدُاللّهِ بن زیاد و عمر بن سعد عَلَیهِمُ اللَّعْنَةُ محشور گردد.

جمع بندی مفاتیح الجنان از آداب عاشورا

پس باید که در روز عاشورا آدمى مشغول کارى از کارهاى دنیا نگردد و مشغول گریه و نوحه و مصیبت باشد و امر کند اهل خانه خود را که تعزیه آن حضرت را بدارند و مشغول ماتم باشند چنانکه در ماتم عزیزترین اولاد و اقارب خود مى باشند و در آن روز امساک کند از خوردن و آشامیدن بى آنکه قصد روزه کند و در آخر روز بعد از عصر افطار کند اگر چه به شربت آبى باشد ولی روزه تمام ندارد وj در آن روز آذوقه در خانه ذخیره نکند و  نخندد و مشغول لهو و لعب نگردد.

تلخیص از مفاتیح الجنان شیخ عباس قمی