تا 1439...

وقایع روز عاشورای محرم سال 61هجری

یکی از اهل کوفه روایت کرده است : «من ندیدم کسی را که فرزندان و یارانش کشته شده باشد اما اینگونه شجاع و پر جرأت باشد.

مردان سپاه بر او می تاختند اما او با شمشیر بر آنان حمله می کرد و نزدیک به 2000 نفر از سپاه یزید را کشت.
 تا اینکه به فرمان عمر سعد لشکریانش ازهمه سو به امام (علیه السلام) حمله کردند.

سوره مبارکه الأحزاب آیه ۷۰
یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقولوا قَولًا سَدیدًا﴿۷۰﴾
ای کسانی که ایمان آورده‌اید! تقوای الهی پیشه کنید و سخن حق بگویید...

خوانندگان گرامی لطفاً توجه نمایید که هدف از نوشتن این مطلب فقط روشنگری و زدوده شدن انحرافات از مراسمات اهل بیت (ع) است تا که انشاءالله شاهد مراسماتی در شان آن بزرگواران باشیم و هدف ما تضعیف مراسمات عزاداری حضرت سیدالشهداء (ع) نیست. باشد که خداوند ما را به راه راست هدایت نمایید.

حادثه ی عاشورا ، عظیم ترین حادثه ی رخ داده در تاریخ است که در صورت انتقال درست مفاهیم آن ، می تواند تاثیرات بسیار مهمی را در تمام اکناف عالم داشته باشد. امروز جمهوری اسلامی ایران به عنوان پرچمدار نهضت عاشورا وظیفه ی رساندن این پیام مهم را به جهان بر عهده دارد ، اما مسائلی موهن و انحرافاتی گمراه کننده با مراسم عزاداری امام حسین (ع) مخلوط شده که می تواند نتایجی معکوس به دنبال داشته باشد.

هنگامى که امام حسین(علیه السلام) عزم میدان کرد، فرمود:

«اِئْتُونی بِثَوْب لا یُرْغَبُ فیهِ، اَلْبِسُهُ غَیْرَ ثِیابِی، لا اُجَرَّدُ، فَاِنِّی مَقْتُولٌ مَسْلُوبٌ ; برایم
جامه کهنه اى بیاورید که کسى به آن رغبت نکند تا آن را زیر لباسهایم بپوشم و بعد از شهادتم مرا برهنه نکنند، زیرا مى دانم پس از شهادت لباسهایم ربوده خواهد شد».

لباس تنگ و کوتاهى آوردند ولى امام(علیه السلام) آن را نپوشید و فرمود: «هذا لِباسُ أَهْلِ الذِّمَّةِ ; این لباس اهل ذمّه (کفّار اهل کتاب) است».

از مباحث مطروحه در مورد قیام عاشورا و شخصیت والای حسین بن علی (ع) اینست که در بین مردم رواج دارد که از پیکر مقدس ایشان پس از شهادت رایحه ی سیب به مشام می رسید ، برای رسیدن به پاسخ صحیح و اینکه بدانیم این سخن تا چه حد درست است و یا جزء همان اسرائیلیاتی است که وارد دین شده است ، بهترین و معتمدترین منبع رجوع به احادیث معصومین علیهما السلام است.